Guder Daag Blog Leser. Des Wochenend waar ich eigelaade fer en Schwetz in Laengeschder zu gewwe. Es aerschde Mol zidder Covid. Ich hab aa gemisst en Hotelschtubb zu griege, aa es aerschde Mol zidder Covid. Sundaag Mariye bin ich wacker un bin fer en Laaf gange. Ich hab en katze Gedicht iwwer es gschriwwe:
En friehmariye Laaf
Sunndaag mariye, frieh awwer net zu frieh,
Drieb mit en leichte Regge,
Die Schtrosse sin leer, viel Leit sin noch am schlofe.
Die Schtadt iss aa noch net wacker.
Vun Duke bis Chestnut, vun Prince bis Queen,
zimmlich ruhig un schier gaar ken Maschine.
Muss net waarde iwwer die Schtrosse zu geh.
En alde Schtadt mit viel Gschicht,
un viel Gebei aus de achtzehyaahrhunnert.
Ich geh en alde Kaerrich vorbei, en alde Deitsche Kaerrich,
aus Backschtee gebaut mit en hoche Tarn.
Un dann yuscht en halwer Block weiter,
iss alles glitzig mit Glaas un Schtaahl.
Ich bin in en Starbucks gange um en Kaffi zu griege,
nau bin ich glee bissel waermer, ich laaf weiter.
Die Sunn kummt raus, die Wolke gehne vorbei.
En alde Schtadt awwer doch aa nei.
Do iss en Audio Klip:
Liewwer spaziern zu gehne als zu laafe! Besonders mit 66 Yaahren! Wer langsam geht, kummt aa ans Ziel, gell? Awwer G’spass beiseite, hawwich dei Gedicht gegliche!
Net vergesse, Jack, laafe in PA Deitsch iss “to walk”. Schpringe iss “to run”! Ich schpring net, ich laaf!