Guder Daag Blog Leser! Des Woch will ich eppes abbadiches mit eich deele. Letschde Woch hawwich en Email vun der Faith Martin grickt. Sie hot mich gschriwwe um Dankeaa zu saage. Sie hot mei YouTube Videos un des Blog gfunne un nau iss am Deitsch lanne. Ich hab sie zerickgschriwwe un hot sie gfroogt eb sie eppes uff Deitsch schreiwe daet. Zum Glick hot sie YA gsaat. So do, fer es aerschdes Mol, iss eppes vun der Faith Martin in unsere scheene Mudderschprooch:
Mei Naame iss die Faith Martin. Ich bin siwwezeh Yaare alt, un ich bin PA Deitsch am lanne. Well ich hab Grammar Videos uff YouTube vun dem Douglas Madenford gfunne, un mei Maem hot gsaat, “Du kannscht Deitsch fer die Schul schtudie.” (Mei Familye dutt Schul an Heem.) Die Videos sin en guti Aart Deitsch zu lanne. Es iss glee bissel hatt, awwer ich waerr besser un besser. Alle Daag, schwetz, lees, un schrieb ich Deitch fer en halver Schtunnd.
Mei Maem kann Deitsch begreife, awwer sie kann net Deitsch schwetze. Awwer mei Grosseldere sin Deitsch. Sie sin froh ass ich am lanne bin. Ebmols, lache sie an mei Deitsch, weil es gschpassich klangt. Mei Accent iss net recht. Mei Daadi iss net Deitsch. Der anner Daag, hab ich zu ihm gsaat, “Wie bischt du?” Awwer, er hot gsaat, “Mach’s gut!” Selli sin die eensichscht Wadde er wisst. Ich hab arrig viel gelacht. Nau das ich Deitsch schwetz, kenne mei Brieder un Schweschdere aa en glee bissel.
Des iss ferwas ich will Deitsch lanne: die eldere Leit kenne Deitsch schwetze, awwer ihre Kinner kenne net. Ich will es naegscht Gschlecht Deitsch schwetze, weil PA Deitsch en wichdicher Batt vun unser Heritage iss. Deeler Daag, waerr ich mei Kinner Deitsch lehre. Mir misse die Schprooch lewich behalde.
Nau ich denk as die Faith en arrig guder Tschop geduh hot! Ich winsch sie gut Glick in die Zukunft! Witt du aa eppes fer mei Blog schreiwe? Ich waerr es fer schurr drucke! Schick mir yuscht en Email an: busterpa@yahoo.com
Do iss en Audio Klip:
Oi, sell iss owwer gut tsu heere!
Sell iss fantastisch! Ass een junges Meedl die Muttersprooch am lanne iss un dabei arrig gud Fortschritte am mache iss! Ich kann nit ferschur saage, ob ich mit siwwezeh Yaahre so gut Deitsch schreiwwe kenne daet!
Liewwe Faith Martin,
Du hosch awwer e Herz fier Deitsch, sell isch ja offe’sichtlich! I winsch Di in Zukunft von alle gute Dinge nur die allerbeschde. Mei Mundart isch an viele Orte am Aussterwe, weil junge Leit se nemma schwetze welle. Gell, sell isch schade. Wenn die Tante Rosi no am Lewe waer, daet se’s au traure, glaww i ja. Was i schwetz isch net grad Pennsylvaanisch, sondern eher wie d’Leit vun Dietlinge (in d’r Naehe vun Pforzheim, od’r wie ma’s in d’r Mundart nennt, Pforze. Dietlinge isch “eingemeindet”, wie man es auf Buerokratendeutsch sagt. E Sprichwoertle aus Pforze: In Pforze komme Saechle vor, wu d’gor net glaubsch–un senn doch wohr!). Liewwer Doug, i find’s ja wunnerbar, dass Du diese junge Dame so ermutigt hoscht, fier Dei Blog zu schreiwwe. Wu i domols 17 Johr alt g’wae bi’, bin i ja schier jed’n Samschdaag zu dene Grosseldre g’gange un haw’ se schier g’zwunge, mit mi Deitsch zu schwaetze!! I bin e Ausnahme unner mei Klassekamerade g’wae.
Nu, eich alle, wu Deitsch liewwe, winsch i no viel Spass an d’r Sprooch un die Freid’, die devo’ komme duht, we’ma eppes ganz Scheens pflege duht. Die Sprooch daerf net in V’rgesseheet g’rate, gell?!!
Mit beschde Griesse,
Eiier
Jim (Jakob) Kramer
Seller Kerl aus Pittsburgh